Dlaczego polityk musi być moralny?

W grze politycznej najczęściej na pierwszy ogień idzie moralność uczestnika gry. W całej plejadzie zdań warunkowych często używanych przez polityków nagięcie do czegoś lub przegięcie czegoś to chleb powszedni. Jeżeli zrobisz dla mnie to, to dostaniesz... Jeżeli odpuścisz, to w zamian otrzymasz… Nie wychylaj się z tym wnioskiem, bo… Musisz teraz powiedzieć, że… albo inaczej… Kto ogląda serial Domek z kart - wie o co chodzi. Rzecz jasna handel polityczny, czy negocjacje nie zawsze mają na celu nagięcie kręgosłupa moralnego, ale przeważnie ocierają się o niego. Trudna to sztuka trwać przy własnych wartościach i umieć dogadać się z kimś zupełnie różnym. Do tego trzeba mieć odwagę bycia prawdziwym, to znaczy odwagę do przyznania się do błędu i odwagę do zwyciężania. Większość graczy politycznych to przerasta i wybierają inne ścieżki. 

Zazwyczaj w polityce obserwujemy syndrom dojścia do władzy. Był człowiek, który godnie nas reprezentował, społecznik, otwarty na ludzi, uprzejmy, kulturalny, kiedy tylko siadł na krześle władzy, z którego mógł decydować o wielu nieznanych mu do tej pory sprawach - stał się graczem politycznym, dla którego wcześniejsze wartości zniknęły, ponieważ pojawiły się nowe. To wszystko w jednym zdaniu - szybko i sprawnie. Innymi słowy krzesło zmieniło jego kręgosłup moralny na elastyczny i niełamliwy. Wyjątków od tej reguły należy szukać ze świecą - ot, tak natura ludzka.  

Najbardziej perfidnym z ludzkiego punktu widzenia są gracze polityczni, którzy z góry określają wartości moralne jako karty przetargowe na drodze swojej iście historycznej kariery politycznej. To nazywa się hipokryzją polityczną, ale o tym kiedy indziej. Taki gracz ustala sobie często (jeśli jest w miarę inteligentny)   wartość, która na drabinie społecznych wartości stoi bardzo wysoko i robi wszystko w imię tej jednej jedynej. Są tacy gracze, którzy dla "Polski" poświęcają swój czas, tworzą dla ludzi kasy oszczędnościowe, w pocie czoło zbierają pieniądze i całymi nocami obmyślają co zrobić, żeby nikt nie zobaczył jak przekładają pieniądze do własnej kieszeni. Robią to dla "Polski", bo termin "Polska" to przez przypadek nazwa kraju nad Wisłą. Realnie istnieją dla nich tylko ich własne interesy, nominalnie harują dla "Polski".

Czasami zdarza się, że polityk staje się niewolnikiem własnej moralności. W cywilnym świecie nazywa się to po prostu moralizmem. Przed moralizmem przestrzegają wykształceni duchowni, bo wiedzą, że skrajne potraktowanie jakichkolwiek wartości w życiu prowadzi do choroby. Jasno wypowiadał się o tym ksiądz Tischner. Polityk, który wpadnie w sidła moralności postrzega świat przez filtr zasad moralnych. Groteskowe jest widzenie na przykład zakładu produkującego opony do traktorów jako przedmiotu moralnego, ale niestety niektórzy tak mają. Inni moralizują i stają się mędrcami narodowymi. I zazwyczaj są to gracze polityczni zagubieni, ponieważ ich odrealnienie jest procesem nieodwracalnym.

Moralność polityka nie różni się od moralności szarego człowieka. Jeśli zaś różni się od zwykłej moralności opartej na prostych zasadach tym gorzej dla elektoratu, który takiego gracza wybrał.